कृषी हाच ग्रामीण जीवनाचा मुख्य आधार आहे. स्थानिक शाळांमध्ये शिकणाऱ्या बहुतेक विद्यार्थी, विद्यार्थिनींचे आई वडील शेती करणारे असतात. त्यांचे बाकीचे पूर्ण कुटुंब आणि हे विद्यार्थी सुद्धा प्रत्यक्ष, अप्रत्यक्षपणे शेतीशी जोडलेले असतात. शेतीमध्ये आज रासायनिक खते, कीटकनाशके यांचा अनियंत्रित वापर केला जात आहे. यामुळे जमीन, पाणी आणि हवा यांचे मोठ्या प्रमाणात प्रदूषण होत आहे. या रासायनिक घटकांचा विषारी अंश कृषी उत्पादनांमध्ये उतरतो. असे प्रदूषित अन्न खाल्ल्यामुळे माणसांना अनेक गंभीर आजारांना तोंड द्यावे लागत आहे. शालेय किंवा महाविद्यालयीन शिक्षण पूर्ण केलेले किंवा काही कारणांमुळे शिक्षण अपूर्ण राहिलेले लाखो तरुण पुन्हा शेती हाच व्यवसाय स्वीकारतात. ते कुटुंबात पूर्वापार चालत आलेल्या पद्धतीने रासायनिक शेती करतात ही वस्तुस्थिती आहे. ज्यांना शेती करण्यात स्वारस्य नाही असे तरुण शहरामध्ये जाऊन अकुशल कामगार किंवा मजूर म्हणून काम करतात. गावी स्वतःची किंवा कुटुंबाची शेती असून सुद्धा हे तरुण तुटपुंज्या उत्पनात शहरात निकृष्ट जीवन जगतात. हे तरुण शेती करण्यास उत्सुक नसतात याचे एकमेव कारण म्हणजे वर्तमान काळातील पद्धतीप्रमाणे केलेली शेती मध्ये येणार खर्च त्यांना परवडत नाही. हे दुष्टचक्र टाळण्यासाठी विद्यार्थीदशेतच त्यांना अल्प खर्चात, तुलनेने अधिक फायदा देणारी आणि पर्यावरणपूरक शेती अर्थात “गो आधारित वैज्ञानिक शेती” पद्धतीचे प्रशिक्षण देणे. कमी खर्चात पण फायदा देणारी शेती करता येते हा आत्मविश्वास त्यांना विद्यार्थीदशेतच मिळाल्यामुळे पुढे होऊ शकणारी फरफट टळू शकते. विद्यार्थ्यांच्या भवितव्याला अशा पद्धतीने योग्य दिशा दाखवणारा हा एक पथदर्शी प्रकल्प आहे.